لزوم کنترل عمومی بیماری گال در جزایر سلیمان: شواهدی از شیوع بالا و ضرورت مداخله همگانی

توجه: این یک مقاله علمی در مورد گال است، چنانچه نیازمند اطلاعات عمومی در مورد بیماری گال هستید، مطالعه مقاله ” گال چیست؟ ” پیشنهاد میشود.

چکیده (Abstract)

گال یک بیماری پوستی مسری ناشی از کنه Sarcoptes scabiei است که با خارش شدید و ضایعات پوستی مشخص می‌شود. این بیماری در بسیاری از نقاط جهان، به‌ویژه در مناطق گرمسیری با دسترسی محدود به خدمات بهداشتی، شیوع بالایی دارد. از جمله پیامدهای مهم گال، بروز عفونت‌های ثانویه باکتریایی از جمله ایمپتیگو است که می‌تواند منجر به عوارض شدیدتری نظیر بیماری‌های کلیوی و قلبی شود.

جزایر سلیمان، کشوری با اقلیم گرم و مرطوب، جمعیتی پراکنده و زیرساخت بهداشتی محدود، بستری مناسب برای گسترش گال و عفونت‌های پوستی مرتبط فراهم آورده است. هدف این مطالعه، بررسی میزان شیوع گال و ایمپتیگو در ۲۰ روستای واقع در استان Western Province این کشور و ارزیابی همبستگی میان این دو بیماری بود.

این مطالعه به‌صورت مقطعی و با حضور بیش از ۵۲۰۰ نفر از ساکنان محلی انجام شد. پرستاران آموزش‌دیده، تمامی شرکت‌کنندگان را بر اساس معیارهای بالینی سال ۲۰۲۰ ائتلاف بین‌المللی کنترل گال (IACS) معاینه کردند. یافته‌ها نشان دادند که شیوع کلی گال ۱۵٪ بوده که بالاترین میزان آن در کودکان زیر ۲ سال با ۲۷٪ ثبت شد. همچنین، شیوع ایمپتیگو در کل جمعیت ۵.۶٪ بود.

نتایج این مطالعه نشان‌دهنده بار بالای بیماری گال در جزایر سلیمان است و از لزوم اجرای مداخلات بهداشت عمومی گسترده مانند توزیع داروهای جمعی (MDA) برای کنترل و پیشگیری از شیوع بیشتر این بیماری حمایت می‌کند.

مقدمه (Introduction)

گال یک بیماری پوستی واگیردار و شایع در سطح جهانی است که عامل آن کنه میکروسکوپی Sarcoptes scabiei var. hominis می‌باشد. این انگل با حفر تونل در لایه شاخی پوست، تخم‌گذاری می‌کند و باعث بروز واکنش ایمنی و التهابی در بدن میزبان می‌شود. راه اصلی انتقال بیماری تماس پوستی نزدیک و طولانی‌مدت با فرد مبتلا است و به همین دلیل گال در محیط‌های پرجمعیت و دارای تماس انسانی مکرر، شیوع بیشتری دارد. تظاهرات بالینی بیماری شامل خارش شدید (خصوصاً در شب)، پاپول‌های پوستی، ضایعات خراشیده و گاهی اگزمای ثانویه است. ضایعات معمولاً در فضاهای بین انگشتان، مچ دست، آرنج، زیر بغل، باسن و نواحی تناسلی ظاهر می‌شوند. کودکان خردسال و نوزادان ممکن است ضایعات گسترده‌تری در کف دست و پا یا صورت نیز نشان دهند.

یکی از مهم‌ترین عوارض گال، بروز عفونت‌های باکتریایی ثانویه پوستی مانند ایمپتیگو است که عمدتاً توسط Staphylococcus aureus و Streptococcus pyogenes ایجاد می‌شود. این عفونت‌ها می‌توانند به شرایط جدی‌تری مانند گلومرولونفریت حاد پس از استرپتوکوک (APSGN) و تب روماتیسمی منتهی شوند که سلامت کلیه و قلب را به‌طور جدی تهدید می‌کنند. از این رو، گال فراتر از یک بیماری ساده پوستی، به‌عنوان یک مشکل بهداشت عمومی با پیامدهای سیستمیک شناخته می‌شود.

در کشورهای گرمسیری با منابع محدود، مانند بسیاری از کشورهای حوزه اقیانوس آرام، گال یکی از مشکلات شایع سلامت عمومی است. عواملی نظیر اقلیم گرم و مرطوب، تراکم بالای جمعیت در واحدهای مسکونی، دسترسی محدود به خدمات بهداشتی و کمبود منابع برای درمان منظم، همگی در افزایش شیوع و پایداری بیماری مؤثر هستند. بر همین اساس، سازمان جهانی بهداشت (WHO) گال را در سال ۲۰۱۷ به‌عنوان یکی از بیماری‌های نادیده‌گرفته‌شده گرمسیری (Neglected Tropical Diseases) طبقه‌بندی کرد.

جزایر سلیمان یکی از کشورهای اقیانوس آرام جنوبی است که به دلیل پراکندگی جغرافیایی، ساختار جمعیتی خاص، و محدودیت‌های نظام سلامت، مستعد شیوع بیماری‌هایی مانند گال است. با وجود شواهد متعدد میدانی، داده‌های اپیدمیولوژیک دقیق و قابل‌اعتماد از وضعیت واقعی بیماری در سطح ملی یا منطقه‌ای موجود نیست. مطالعات قبلی در این کشور، شیوع گال را از ۱.۳٪ تا ۵۴٪ و شیوع ایمپتیگو را از ۱۱٪ تا ۴۳٪ گزارش کرده‌اند که این بازه وسیع، نشان‌دهنده تفاوت در روش‌های نمونه‌گیری، تعاریف تشخیصی و جمعیت‌های موردمطالعه است.

در دهه اخیر، یکی از رویکردهای موفق در کنترل بیماری‌های گرمسیری، اجرای برنامه‌های توزیع داروی جمعی (Mass Drug Administration یا MDA) بوده است. در این رویکرد، داروهای ضدانگل مانند آیورمکتین به‌صورت گسترده به تمام افراد یک جامعه هدف داده می‌شود، بدون نیاز به تشخیص مورد به مورد. این رویکرد در کشورهای مشابه مانند فیجی و اتیوپی، نتایج موفقی در کاهش شیوع گال داشته است.

با توجه به اهمیت گال در سلامت عمومی و خلأ اطلاعات دقیق در جزایر سلیمان، هدف از این مطالعه بررسی جامع میزان شیوع گال و ایمپتیگو در ۲۰ روستای استان Western Province این کشور و ارزیابی ارتباط میان این دو بیماری در سطح جامعه است. یافته‌های این مطالعه می‌توانند پایه‌ای برای طراحی مداخلات آینده، از جمله اجرای برنامه‌های MDA در سطح ملی یا منطقه‌ای باشند.

مرور منابع (Literature Review)

مطالعات پیشین در جزایر سلیمان از سال ۱۹۸۴ تا کنون

بررسی پیشینه اپیدمیولوژیک بیماری گال در جزایر سلیمان نشان می‌دهد که از دهه ۱۹۸۰ تاکنون چندین مطالعه با طراحی و مقیاس‌های متفاوت انجام شده‌اند. اولین گزارش‌ها از دهه ۱۹۸۰، وجود موارد پراکنده گال در مناطق روستایی و مدارس را ثبت کرده‌اند، اما اغلب فاقد داده‌های دقیق آماری یا تعاریف تشخیصی استاندارد بوده‌اند. در سال‌های بعد، به‌ویژه پس از ثبت گال به‌عنوان یک بیماری گرمسیری نادیده‌گرفته‌شده (NTD) از سوی سازمان جهانی بهداشت، توجه بیشتری به جمع‌آوری داده‌های میدانی در این کشور جلب شده است.

با این حال، اطلاعات اپیدمیولوژیک در جزایر سلیمان هنوز هم محدود و پراکنده است. در برخی گزارش‌ها، گال به‌عنوان یک بیماری رایج در مراکز درمانی معرفی شده و در سایر مطالعات، به‌طور خاص به شیوع در گروه‌های سنی کودکان و نوجوانان اشاره شده است. نبود سیستم ثبت ملی، کمبود نیروی متخصص، و تنوع شرایط جغرافیایی بین جزایر، از جمله چالش‌های اصلی در تهیه داده‌های قابل‌اتکا بوده‌اند.

بازه وسیع شیوع گزارش‌شده برای گال (۱.۳٪ تا ۵۴٪) و ایمپتیگو (۱۱٪ تا ۴۳٪)

یافته‌های مطالعات مختلف در جزایر سلیمان، شیوع بسیار متغیری را برای گال و ایمپتیگو گزارش کرده‌اند. در برخی از روستاها، شیوع گال به‌عنوان پایین‌تر از ۲٪ ثبت شده است، در حالی که در مناطقی دیگر، میزان ابتلا تا ۵۴٪ نیز گزارش گردیده است. این نوسان قابل‌توجه، احتمالاً ناشی از تفاوت در زمان انجام مطالعه (فصول خشک یا بارانی)، جمعیت هدف (کودکان مدرسه‌ای یا تمام ساکنان)، ابزارهای تشخیصی، و سطح آموزش تیم‌های غربالگری است. به‌طور مشابه، شیوع ایمپتیگو نیز در گزارش‌ها بین ۱۱٪ تا ۴۳٪ متغیر بوده است، که نشان‌دهنده تأثیرات متقابل محیطی، اجتماعی و بهداشتی بر بروز این عفونت پوستی است.

بررسی عوامل مؤثر بر شیوع مانند فصل، بارندگی، شرایط مسکن، تراکم جمعیت

عوامل محیطی مانند فصل بارندگی و رطوبت بالا، به‌عنوان محرک‌هایی برای شیوع بیشتر گال شناخته می‌شوند. در شرایط مرطوب، تماس پوستی طولانی‌تر و عدم امکان خشک‌کردن مناسب لباس‌ها می‌تواند انتقال بیماری را تسهیل کند. افزون بر آن، وضعیت فیزیکی محل سکونت، تعداد افراد ساکن در یک خانه، و بهداشت شخصی همگی نقش مهمی در انتقال گال دارند. خانه‌های کوچک با جمعیت بالا که فاقد تهویه مناسب و امکانات بهداشتی هستند، کانون‌های مناسبی برای شیوع گال محسوب می‌شوند. در بسیاری از جوامع روستایی جزایر سلیمان، این شرایط به شکل ساختاری وجود دارد و باعث شده بیماری به‌شکل بومی باقی بماند.

مرور شواهد جهانی در حمایت از MDA و دستورالعمل سازمان جهانی بهداشت (WHO)

در پاسخ به بار بالای بیماری گال در بسیاری از مناطق گرمسیری، سازمان جهانی بهداشت (WHO) در سال ۲۰۱۷ گال را به فهرست بیماری‌های گرمسیری نادیده‌گرفته‌شده اضافه کرد و از کشورها خواست برنامه‌های جامع کنترلی طراحی کنند. یکی از راهبردهای مؤثر مورد تأکید، اجرای برنامه توزیع داروی جمعی (Mass Drug Administration – MDA) است که در آن داروهای ضدانگل مانند آیورمکتین یا پرمترین، به‌صورت همگانی در یک منطقه توزیع می‌شود.

مطالعات انجام‌شده در کشورهای اقیانوس آرام از جمله فیجی، نشان داده‌اند که اجرای MDA با آیورمکتین توانسته شیوع گال را تا بیش از ۹۰٪ کاهش دهد. افزون بر آن، برخی برنامه‌ها توانسته‌اند هم‌زمان باعث کاهش چشمگیر در شیوع ایمپتیگو و بهبود سلامت عمومی نیز شوند. این شواهد، پشتوانه‌ای قوی برای بررسی اجرای MDA در مناطقی مانند جزایر سلیمان فراهم آورده‌اند.

معیارهای جدید تشخیص گال (IACS 2020) و مزایای آن‌ها نسبت به روش‌های قبلی

یکی از چالش‌های اساسی در تحقیقات میدانی، نبود معیارهای استاندارد و قابل‌اعتماد برای تشخیص گال بوده است. در پاسخ به این نیاز، ائتلاف بین‌المللی کنترل گال (IACS) در سال ۲۰۲۰ نسخه به‌روزشده‌ای از معیارهای تشخیصی ارائه کرد. این معیارها بر اساس شواهد بالینی، سابقه تماس و یافته‌های پوستی تنظیم شده‌اند و شامل سه سطح قطعیت تشخیصی (تأییدشده، بالینی، مشکوک) هستند.

مزیت اصلی این معیارها، قابلیت استفاده توسط پزشکان و حتی پرستاران آموزش‌دیده در مناطق کم‌منبع است، بدون نیاز به تجهیزات خاص یا آزمایشگاه. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که استفاده از IACS باعث افزایش دقت، یکنواختی در تشخیص و قابلیت مقایسه بین‌المللی نتایج می‌شود. در مطالعه حاضر نیز، همین معیارها مبنای ارزیابی گال در جمعیت روستایی جزایر سلیمان قرار گرفته‌اند.

روش‌شناسی (Materials and Methods)

طراحی مطالعه

این مطالعه به‌صورت مقطعی (cross-sectional) در استان Western Province کشور جزایر سلیمان طراحی و اجرا شد. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع بیماری گال و ایمپتیگو در سطح جمعیت عمومی ۲۰ روستای منتخب، با استفاده از معیارهای بالینی استاندارد و روش‌های قابل اجرا در محیط‌های کم‌منبع بود.

جامعه هدف و محل مطالعه

جامعه هدف، تمامی ساکنان ۲۰ روستا از مناطق مختلف استان Western Province بودند. این روستاها از پیش به‌عنوان مکان‌های بالقوه برای اجرای برنامه‌های کنترل بیماری در قالب پروژه بزرگ‌تر RISE (Regional Integrated Scabies Elimination) انتخاب شده بودند. بر اساس برآوردهای جمعیتی، حدود ۵۵۰۰ نفر واجد شرایط در این مناطق زندگی می‌کردند که بیش از ۹۵٪ آن‌ها در زمان انجام مطالعه مشارکت داشتند.

آموزش پرستاران برای ارزیابی بالینی بر اساس معیار IACS

ارزیابی‌های پوستی در این مطالعه توسط پرستاران محلی انجام شد که پیش از آغاز مطالعه، دوره آموزشی ویژه‌ای را تحت نظر پزشکان متخصص پوست گذراندند. در این آموزش‌ها، پرستاران با ساختار تشخیصی ۲۰۲۰ ائتلاف بین‌المللی کنترل گال (IACS) آشنا شدند و تمرینات عملی برای تشخیص ضایعات پوستی مرتبط با گال و ایمپتیگو انجام دادند. استفاده از نیروی بومی آموزش‌دیده، ضمن ارتقاء دقت بررسی‌ها، به تسهیل تعامل با جمعیت محلی نیز کمک کرد.

شیوه نمونه‌گیری و معاینه بالینی

نمونه‌گیری به‌صورت سرشماری و در محل سکونت افراد انجام شد. تیم‌های بهداشتی با مراجعه به هر خانه، ساکنان را معاینه کردند. ارزیابی‌ها تنها شامل معاینه چشمی پوست و مصاحبه کوتاه بود و هیچ ابزار تخصصی مانند درموسکوپ یا آزمایشگاه مورد استفاده قرار نگرفت. اطلاعات مربوط به علائم، تاریخچه خارش، تماس خانوادگی و وضعیت ضایعات پوستی در فرم‌های الکترونیکی ثبت شد.

تعریف گال بر اساس معیار IACS

تشخیص گال بر اساس سه زیرمجموعه از معیار IACS صورت گرفت:

• B3: ضایعات پوستی تیپیک در نواحی تیپیک + خارش شبانه + تماس نزدیک با مورد مشکوک یا تاییدشده
• C1: ضایعات تیپیک با خارش شبانه
• C2: ضایعات تیپیک با تماس خانوادگی

افرادی که در یکی از این سطوح قرار می‌گرفتند، به‌عنوان مورد گال طبقه‌بندی شدند. بیماران بدون هیچ‌یک از این نشانه‌ها، به‌عنوان فاقد گال در نظر گرفته شدند.

ثبت و مدیریت داده‌ها

داده‌ها به‌صورت دیجیتال و در لحظه معاینه با استفاده از نرم‌افزار REDCap جمع‌آوری شدند. این پلتفرم امکان ورود داده‌ها با صحت بالا، طراحی فرم‌های استاندارد و تحلیل اولیه داده‌ها را فراهم می‌ساخت. داده‌های جمع‌آوری‌شده در پایگاه مرکزی رمزگذاری و ذخیره‌سازی شد.

طبقه‌بندی شدت بیماری و نواحی درگیر

شدت گال بر اساس تعداد نواحی بدن که درگیر ضایعه بودند، به سه سطح طبقه‌بندی شد:

• خفیف: درگیری ۱–۲ ناحیه
• متوسط: درگیری ۳–۱۰ ناحیه
• شدید: درگیری بیش از ۱۰ ناحیه

در این تقسیم‌بندی، بدن به ۱۰ ناحیه تقسیم شده بود: سر/گردن، تنه، بازوها، ساعدها، دست‌ها، ران‌ها، ساق‌ها، پاها، باسن، نواحی تناسلی.

ایمپتیگو نیز به‌صورت بالینی با مشاهده ضایعات چرکی سطحی یا دلمه‌دار تعریف شد. شدت آن با توجه به تعداد ضایعات فعال و عمق درگیری (سطحی یا زخم‌دار) ثبت گردید.

روش تحلیل آماری

تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Stata نسخه ۱۶ (StataCorp, College Station, TX, USA) انجام شد. برای برآورد شیوع، از مدل‌های خطی تعمیم‌یافته (generalized linear models) استفاده شد و خوشه‌بندی داده‌ها در سطح خانوار با مدل‌های تصحیح‌شده در نظر گرفته شد. میزان ریسک نسبی تعدیل‌شده (Adjusted Risk Ratio – ARR) برای مقایسه شیوع در گروه‌های سنی و جنسی مختلف محاسبه شد.

ارتباط آماری میان شیوع گال و ایمپتیگو در سطح روستاها با استفاده از ضریب همبستگی Pearson بررسی شد. در تمامی تحلیل‌ها، سطح معنی‌داری آماری کمتر از 0.05 به‌عنوان معنادار در نظر گرفته شد.

نتایج (Results)

جمعیت نمونه و مشارکت

در این مطالعه، مجموعاً ۵۲۳۹ نفر از ساکنان ۲۰ روستای استان Western Province در جزایر سلیمان مورد ارزیابی بالینی قرار گرفتند که این تعداد بیش از ۹۵٪ جمعیت تخمینی این روستاها را در زمان مطالعه پوشش می‌دهد. مشارکت گسترده جامعه هدف، موجب افزایش اعتبار داده‌ها و نمایانگر واقع‌گرایی نتایج به‌دست‌آمده شد.

توزیع جمعیتی و تطابق با داده‌های سرشماری

ترکیب جمعیتی افراد شرکت‌کننده در مطالعه با داده‌های سرشماری ملی تطابق قابل‌قبولی داشت. توزیع سنی و جنسی نمونه به شرح زیر بود:

• ۵۴٪ زن و ۴۶٪ مرد
• ۲۹٪ کودکان زیر ۱۵ سال
• بیشترین گروه سنی مشارکت‌کننده، گروه سنی ۱۵ تا ۴۹ سال بود

این توزیع جمعیتی امکان تحلیل دقیق شیوع گال و ایمپتیگو در گروه‌های سنی مختلف را فراهم ساخت.

شیوع کلی بیماری‌ها

• شیوع کلی گال در بین کل جمعیت مورد بررسی، ۱۵.0٪ (فاصله اطمینان ۹۵٪: ۱۰.۸–۱۹.۱) بود.
• شیوع کلی ایمپتیگو نیز ۵.۶٪ (۹۵٪ CI: ۳.۸–۷.۴) گزارش شد.

شیوع بر اساس گروه‌های سنی

بالاترین میزان شیوع گال در گروه سنی زیر ۲ سال مشاهده شد، به‌طوری که ۲۷٪ از نوزادان و نوپایان به گال مبتلا بودند. این میزان در گروه‌های سنی بالاتر به‌تدریج کاهش یافت:

• ۲ تا ۴ سال: ۲۱٪
• ۵ تا ۱۴ سال: ۱۸٪
• ۱۵ تا ۴۹ سال: ۱۳٪
• ۵۰ سال به بالا: ۱۰٪

شیوع ایمپتیگو نیز در کودکان بیش از سایر گروه‌ها بود، اگرچه نسبت به گال کاهش‌ بیشتری داشت.

تفاوت‌های شیوع بر اساس جنس و موقعیت جغرافیایی

در سطح کلی، تفاوت معناداری در شیوع گال میان مردان و زنان دیده نشد. با این حال، برخی روستاها دارای شیوع بالاتر از میانگین ملی (۱۵٪) بودند و در مواردی شیوع به بالای ۳۰٪ نیز رسید. این تفاوت‌های جغرافیایی احتمالاً منعکس‌کننده عواملی مانند تراکم خانوار، دسترسی به خدمات بهداشتی و آگاهی عمومی است.

شدت بیماری گال

از میان کل موارد مبتلا به گال:

• ۵۴٪ موارد خفیف (درگیری ۱–۲ ناحیه)
• ۳۱٪ متوسط (درگیری ۳–۱۰ ناحیه)
• ۱۵٪ موارد شدید (درگیری بیش از ۱۰ ناحیه)

هیچ موردی از گال دلمه‌ای (crusted scabies) در میان افراد معاینه‌شده گزارش نشد.

بررسی همبستگی بین گال و ایمپتیگو

تحلیل در سطح روستا نشان داد که همبستگی بین شیوع گال و ایمپتیگو مثبت، ولی ضعیف بود. مقدار ضریب همبستگی r = 0.28 بود که از نظر آماری معنادار نبود (P = 0.24). این یافته نشان می‌دهد که اگرچه هم‌پوشانی وجود دارد، اما شیوع این دو بیماری همیشه به‌صورت مستقیم و هم‌زمان اتفاق نمی‌افتد.

توزیع بالینی ضایعات گال

در تحلیل محل‌های درگیری پوستی در بیماران مبتلا به گال، مشاهده شد که بیش از ۹۰٪ ضایعات در اندام فوقانی (شامل بازوها، ساعدها، و دست‌ها) قرار داشتند. سایر نواحی مانند تنه، پاها و ناحیه تناسلی با فراوانی کمتری درگیر بودند. این الگوی توزیع بالینی، با داده‌های جهانی در مورد گال در کودکان و بزرگسالان مطابقت دارد و نشان می‌دهد که ارزیابی اندام فوقانی می‌تواند ابزار بالینی مناسبی برای غربالگری سریع باشد.

بحث و بررسی (Discussion)

یافته‌های این مطالعه، یکی از دقیق‌ترین و گسترده‌ترین برآوردهای شیوع گال و ایمپتیگو در جزایر سلیمان تا به امروز را ارائه می‌دهد. شیوع ۱۵٪ برای گال و ۵.۶٪ برای ایمپتیگو، نشان‌دهنده بار بالای این بیماری‌ها در سطح جامعه روستایی است و شواهد قوی‌ای در حمایت از لزوم اجرای مداخلات گسترده سلامت عمومی، از جمله توزیع داروی جمعی (MDA) ارائه می‌دهد.

تحلیل یافته‌ها در مقایسه با مطالعات قبلی

شیوع مشاهده‌شده گال در این مطالعه در محدوده‌ بالاتر گزارش‌های قبلی در جزایر سلیمان قرار دارد. مطالعات گذشته، میزان شیوع گال را بین ۱.۳٪ تا ۵۴٪ و ایمپتیگو را بین ۱۱٪ تا ۴۳٪ گزارش کرده‌اند، که اختلافات عمدتاً ناشی از طراحی مطالعه، جمعیت هدف، ابزارهای تشخیصی و زمان‌بندی فصلی بوده است. در مقایسه با سایر مناطق استوایی مانند فیجی، وانواتو و تیمور شرقی، نتایج این مطالعه در ردیف کشورهایی قرار می‌گیرد که نیازمند مداخلات ملی برای کنترل گال هستند.

دلایل احتمالی برای شیوع بالای گال و کاهش نسبی در شیوع ایمپتیگو

چندین عامل می‌تواند شیوع نسبتاً بالا و یکنواخت گال در روستاهای مختلف را توضیح دهد:

• اقلیم گرم و مرطوب منطقه که موجب افزایش احتمال تماس پوستی و انتقال انگل می‌شود
• شرایط زندگی با تراکم بالا و محدودیت در امکانات بهداشتی، به‌ویژه در خانه‌هایی با جمعیت زیاد
• انتقال درون‌خانوادگی، به‌ویژه در کودکانی که زمان بیشتری را در تماس نزدیک با سایر اعضای خانواده می‌گذرانند

در مقابل، شیوع پایین‌تر ایمپتیگو نسبت به برخی گزارش‌های پیشین ممکن است به دلایل مختلفی باشد:

• زمان انجام مطالعه در فصل خشک، که با کاهش بروز ضایعات چرکی همراه است
• آموزش بهتر پرستاران برای افتراق ضایعات ایمپتیگو از دیگر اختلالات پوستی
• بهبود نسبی در آگاهی بهداشتی یا دسترسی به درمان‌های اولیه در برخی مناطق

محدودیت‌های مطالعه

با وجود قدرت آماری و پوشش جمعیتی بالا، این مطالعه دارای محدودیت‌هایی نیز بود:

• احتمال کم‌گزارشی (underreporting) به دلیل نرمال شدن خارش در بسیاری از افراد، به‌ویژه در کودکان و بزرگسالان
• عدم امکان معاینه کامل بدن به‌دلایل فرهنگی یا عملی، که ممکن است برخی نواحی درگیر نادیده گرفته شده باشند
• استفاده از معاینه بالینی بدون ابزارهای کمکی مانند درموسکوپ یا میکروسکوپ، که می‌تواند دقت را محدود کند

قوت‌های مطالعه

در کنار محدودیت‌ها، این مطالعه دارای چندین نقطه قوت قابل‌توجه است:

• تعداد بسیار زیاد نمونه و پوشش بیش از ۹۵٪ جمعیت هدف که قدرت تعمیم نتایج را بالا می‌برد
• استفاده از معیارهای استاندارد تشخیص IACS 2020 که امکان مقایسه بین‌المللی نتایج را فراهم می‌سازد
• اجرای مطالعه توسط تیم‌های بومی آموزش‌دیده که باعث افزایش پذیرش اجتماعی و کیفیت معاینات شد
• بررسی گال و ایمپتیگو به‌صورت هم‌زمان در سطح جمعیتی، که در بسیاری از مطالعات قبلی لحاظ نشده بود

کودکان به‌عنوان گروه هدف برای مداخلات آینده

یکی از یافته‌های مهم مطالعه، شیوع بالای گال در کودکان زیر ۲ سال (۲۷٪) و به‌طور کلی در سنین پایین بود. این گروه سنی به‌ویژه در خطر ابتلا به گال شدید و عوارض ثانویه آن قرار دارد. از این رو، کودکان می‌توانند نقطه تمرکز مداخلات آینده مانند غربالگری مدرسه‌ای، درمان خانواده‌محور، یا MDA هدفمند باشند.

تحلیل آماری و حمایت از مداخلات بهداشت عمومی

تحلیل آماری مطالعه نشان داد که گال در ۹ روستا شیوعی بیش از ۱۰٪ داشته است، که بر اساس معیارهای سازمان جهانی بهداشت، منطقه را واجد شرایط اجرای برنامه‌های MDA می‌سازد. این یافته‌ها مستقیماً از اجرای مطالعه در جمعیت کامل روستا به‌دست آمده‌اند و نه از نمونه‌گیری تصادفی، که اعتبار تصمیم‌گیری‌های بهداشت عمومی را افزایش می‌دهد.

نقش مطالعاتی مانند RISE در طراحی برنامه‌های ملی

این مطالعه بخشی از پروژه گسترده‌تر RISE (Regional Integrated Scabies Elimination) است که با هدف شناسایی، درمان و پیشگیری مؤثر از گال در کشورهای اقیانوس آرام طراحی شده است. داده‌های به‌دست‌آمده از این مطالعه می‌تواند مستقیماً در طراحی برنامه‌های ملی کنترل گال، تأمین منابع دارویی، آموزش پرسنل، و تدوین سیاست‌های بهداشت عمومی در جزایر سلیمان به‌کار گرفته شود.

نتیجه‌گیری (Conclusion)

یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که گال همچنان یکی از چالش‌های جدی سلامت عمومی در جزایر سلیمان به‌ویژه در مناطق روستایی و کم‌منبع استان Western Province است. شیوع ۱۵٪ در سطح جمعیت عمومی، و به‌ویژه شیوع بالاتر در کودکان خردسال (۲۷٪ در زیر دو سال)، گویای بار قابل توجه این بیماری در کشور است و ضرورت اقدام فوری برای کنترل آن را برجسته می‌سازد.

استفاده از معیارهای استاندارد IACS 2020 در این مطالعه، چارچوبی منسجم و قابل‌مقایسه با مطالعات بین‌المللی فراهم کرد و دقت تشخیص بالینی را افزایش داد. اجرای این مطالعه با پوشش بیش از ۹۵٪ جمعیت هدف و تحلیل داده‌ها در سطح خوشه‌ای (خانوار و روستا)، امکان استخراج اطلاعات باارزش برای تصمیم‌گیری‌های کلان بهداشتی را فراهم نمود.

بر اساس نتایج، مداخلات بهداشت عمومی گسترده مانند برنامه‌های توزیع داروی جمعی (Mass Drug Administration – MDA) به‌عنوان راهکاری مؤثر برای کاهش شیوع و قطع زنجیره انتقال گال پیشنهاد می‌شود. اجرای پایلوت این مداخله در مناطق با شیوع بالای ۱۰٪، می‌تواند زمینه‌ساز طراحی و اجرای سیاست ملی کنترل گال در جزایر سلیمان باشد.

در پایان، گسترش این نوع مطالعات به سایر استان‌ها و جزایر کشور، به‌همراه آموزش گسترده نیروی انسانی محلی و پایش مستمر وضعیت شیوع، می‌تواند نقش کلیدی در دستیابی به هدف ریشه‌کنی گال در سطح ملی و منطقه‌ای ایفا کند.